John D. Eisenfelt was een intelligente jongen. Op de basisschool had niemand echt vat op hem. Als boer van de tweede generatie uit Oost-Pruisen had hij een ander perspectief op de dingen. John D. werd wel eens gepest, maar hij had het altijd juist of kreeg gelijk als mensen een gesprek aangingen met hem. In alles wat hij deed, gebruikte John D. enkele basisprincipes, zoals: Je weet alleen of iemand je vriend is als je ruzie met hem hebt. Dus John D. had minstens één keer ruzie met iedereen. Hij rekende erop dat degenen waar hij ruzie mee had, dat ze het in 'in korte tijd weer' in woorden bijlegden ' en dat dan zijn échte vrienden waren.

Tijdens de middelbare school had John D. oog voor de mens. Hij bestudeerde ze van op een afstand, zich langzaam realiserend dat hij te maken had met een allemaal unieke mensen, individuen die in veel opzichten op elkaar leken, maar tegelijkertijd ook kenmerken vertoonden die hem soms aantrokken, maar op andere momenten helemaal niet. Met personen met een intelligente en positieve instelling wilde John D. wel contact hebben.

Met één persoon in het bijzonder wilde John D. contact mee hebben. Maar hoe? John D probeerde zich te verplaatsen in de gedachten van die persoon. En na grondige voorbereiding durfde hij te vragen naar waar de passie voor astronomie vandaan kwam. Aangenaam verrast door deze vraag ging de persoon met John D. het gesprek aan. Ze konden elkaars passie delen. John D. bleef vragen stellen en gaf  tips. Na vele gesprekken trouwden John D. met Sandy. En dat allemaal vanwege haar passie in astronomie en het feit dat ze dat met hem kon delen. En een John D. die vraag na vraag bleef stellen met échte interesse in het vak astronomie. 

Twintig jaar later zwaaien John D en Sandy hun drie kinderen uit als ze 's morgens naar de middelbare school gaan. In die tijd zijn 'de beginselen' van John D. Eisenfelt een legende geworden in de Verenigde Staten. Ze werden toegepast in verschillende wetenschapsgebieden. "Het is niet wat het is of wat het doet, maar wat het bijdraagt", zei hij ooit tijdens een toespraak op een prestigieuze universiteit. Het vormde vaak de basis voor een heel nieuw perspectief, een nieuwe manier om naar allerlei min of meer diepgewortelde bedrijven te kijken. Bovendien was John D. een visionair.

John D. had al voorspeld dat computers met elkaar worden verbonden om de uitwisseling van informatie, producten en diensten over de hele wereld in de jaren vijftig mogelijk te maken. Dit zou niet alleen de markten transparant maken, maar klanten zouden leveranciers gemakkelijk kunnen vergelijken en overal kopen, terwijl leveranciers de mogelijkheid zouden hebben om producten en diensten wereldwijd aan te bieden. In de 21ste eeuw zou de concurrentie hevig zijn, zouden groeimarkten sneller volwassen worden, zouden bedrijven steeds meer op elkaar lijken en zouden klanten uiteindelijk de baas worden. Dit echt begrijpen en snel inspelen op de huidige en toekomstige behoeften en het creëren van duurzame relaties met de klant zijn kansen voor het creëren van duurzaam onderscheidend vermogen.

Zijn belangrijkste verdiensten waren, zoals John D. Eisenfelt zichzelf vertelde, niet zijn visies of principes. Zijn werk had maar één doel ... om vragen te stellen. Vandaar dat hij zijn toespraken altijd ëindigde met:

“Als je een probleem hebt, probeer dan de vraag te vinden, niet het antwoord”

En zo ontstond het eerste principe van John D. Eisenfelt.